Heey! Ik ben Denise, 22 jaar en woonachtig op Malta in Spanje. Maar het is makkelijker om te zeggen dat ik bij Mercy Ships aan boord woon. Na school, studie en een drukke baan besloot ik het roer om te gooien en God te dienen met àlles wat in mij is. De komende twee jaar woon en werk ik dus op een Mercy Ship. Ik houd enorm van water, zowel fysiek als spiritueel, en van tekenen. Ik geniet van leven in gemeenschap, leren over God, cultuur, taal, mezelf en nog veeel meer.
Hoe is jouw droom werkelijkheid geworden?
Boven mijn lege blad prijken de vragen: Hoe is jouw droom werkelijkheid geworden? en Hoe doe je dat met God? Zoals dat wel vaker gebeurt, schieten mijn gedachten in het ‘groots denken’. Ik vraag me af of ik ooit een echte droom heb gehad. Want wat is een droom? Mijn vriendin is ondertussen wat foto’s aan het ophangen in onze cabin en ik deel mijn moeite om die eerste woorden op papier te krijgen met haar. Ze adviseert me om eens kleiner te kijken. Mezelf de vraag te stellen: wat bereik ik aan boord waar ik enthousiast van word?
Daar weet ik het antwoord wel op. Mijn (met wereldse ogen gezien) perfecte leven werd langzaam een lege huls. Van de geloofsvreugde die ik in mijn tienerjaren kende, bleef weinig over. Studeren en werken vulden de dagen, maar vanbinnen was ik gebroken. Leefde ik met het idee dat het leven overleven was, tot de dag dat mijn ziel naar God zou gaan. Ik wilde best anders, maar jaagde succes na in mijn veel te drukke baan, dat ik nooit bereikte. Ik wilde ontslag nemen, maar bleef hangen omdat ik niet wist wat ik anders moest. Toen ik ziek werd van vermoeidheid, ging de knop om en besefte ik: hier ben ik niet voor bedoeld. Dit is niet Gods bedoeling van leven. Het verlangen dat altijd in mij geweest was, kwam opnieuw tot leven. Ik wilde alles aan Hem overgeven. Moest terug naar de Bron. Mijn leven achterlaten en Hem volgen: een sprong in het diepe. Die sprong werd Mercy Ships. Vrijwilligerswerk op een ziekenhuisschip. Ik wist weinig van de organisatie toen ik aan boord kwam, heb in mijn leven niet ver gereisd en was pas een paar maanden onderweg om mijn sociale leven en mijn relatie met God te herstellen. Maar wat een zegen is deze duik! Ik groei enorm in geloof, heb niet één dag spijt gehad, en ken geen twijfel aan de vraag of God mij hier wel wil hebben. Dat staat als een paal boven water!
Hier, aan boord van de Africa Mercy wordt mijn beeld van mensen en God dagelijks verrijkt. Ik leer meer dan ooit dat ieder persoon gaven en talenten heeft ontvangen die bedoeld zijn om God te eren. Ik zie dat iedereen waardevol is, dat niemand in een hokje past. Deze gedachte zit diep in mij verankerd. Ik geloof dat God het in mij gelegd heeft om heilig boos te worden als mensen niet op waarde worden geschat. Als mensen buiten de boot vallen, groepen onterecht anders behandeld worden of als ik armoede zie. Ik vecht tegen de gedachte dat mensen zijn als de groep waar ze onder vallen. Er zit veel meer achter elk individu. Ik wil iedereen zien zoals God hen ziet. Ik wil naast hen staan. Ik weiger iemand links te laten liggen om het stereotype dat over hem bestaat, en wil uitvinden wie hij echt is. Mijn droom is om Gods liefde uit te delen. In mijn leven wil ik laten zien dat elk mens waardevol is en gekend wordt door de Vader. Hem alle eer!
Uit dankbaarheid kies ik vertrouwen te geven
Heel praktisch betekent dit dat ik ieder persoon verwelkom in onze community, zodat niemand (letterlijk en figuurlijk) buiten de boot valt. Aandacht en tijd geven, leven in God. Putten uit de Bron. En Hij, die mij overvloeit met zijn liefde en zegeningen, helpt mij om anderen tot zegen te zijn. Om bruggen te bouwen, stereotypen (die misschien soms toch wel een beetje waar zijn) voorbij te gaan en ondanks alles dichtbij te komen en vertrouwen te geven, omdat God dat ook doet. Hij weet dat wij het niet kunnen. Hij weet dat wij keer op keer weer vallen. Maar Hij kiest ervoor om ons deze wereld toe te vertrouwen. Uit dankbaarheid kies ik daarom vertrouwen te geven en open te zijn naar anderen.
Is dat makkelijk? Nee. Want deze droom is juist ontstaan uit mijn eigen pijn. Ik vind het soms heel moeilijk om God te vertrouwen. Ik kan twijfelen aan Zijn liefde, hoor geen stem en denk daarom soms dat Hij zich verbergt. Maar ik heb ook geleerd dat in mijn zwakte Zijn kracht zichtbaar wordt. En daarom wil ik er wel voor gaan.
En in de toekomst? Dat weet ik nog niet. Dit was een sprong in het diepe, en dat wordt het vast weer. Maar ik wil niet op het strand blijven staan (What if I gave everything - Casting Crowns). Ik denk niet dat God mij roept in Nederland. Ik geloof dat ik geroepen ben om te dienen in ontwikkelingslanden. Om daar projecten op te zetten die bijdragen aan duurzame ontwikkeling in het land. Om de community te laten zien dat zij talenten hebben ontvangen en een hoopvolle toekomst tegemoet te gaan. Ik wil hen vanuit de Bijbelse principes meegeven dat ze geroepen zijn om trouw te zijn aan de Vader die voor hen zorgt. Om te leven uit genade die Jezus schonk. Om de Heilige Geest te laten leiden.
Geloof je dat IK je nooit verlaat?
Dat ik nu bij Mercy Ships ben, is slechts de eerste stap, een klein begin. De lessen die ik hier leer, verbreden mijn beeld, leren mij dat je van iedereen kunt leren. Ik zie hier de waarde in van je persoonlijke gaven gebruiken. Ik groei elke dag dichter naar God toe. Mijn hart en leven maken zich los van het aardse en worden meer een met Hem. Hij bereidt mij voor op iets groots. Hoe dat eruit ziet, hoef ik nu nog niet te weten. Ik leer vertrouwen dat het lichtje dat Hij mij geeft, waarmee ik de volgende stap kan zien, genoeg is. Het is een les in vertrouwen, een dagelijkse vraag van God: geloof je dat ik je nooit verlaat omdat ik van je houd?
Tot de dag dat ik weet waar en hoe ik moet gaan, maak ik ideeën en dien ik op de plek waar ik ben. Als het Gods inspiratie is, zal Hij voorzien, uitbreiden en zegenen. Hij is mijn leven lang mijn Leidsman geweest, of ik nou wil of niet. Hij vraagt mij op water te lopen. Met mijn ogen op Hem gericht, vol vertrouwen. Ik hoop het ooit echt eens te doen (dat is een soort tweede droom). Maar voor nu zal ik enkel tegen God zeggen: Ik geef U alles.
Er verschijnt een beeld van levensgrote golven voor me. Moet ik daarin surfen? Ik kan me het bijna niet voorstellen. Toch geloof ik het ook. God zal me er doorheen helpen. Nu, aan het einde van deze blog, realiseer ik me dat mijn grootste droom vandaag werkelijkheid wordt. Ik dien God hier en nu met al wat in mij is. Op deze aarde mag ik leven voor de glorie van Zijn Naam. In het leven dat ik wil leiden is maar één vraag belangrijk: Vertrouw je Mij? Stap uit je boot.
Ja Heer, ik wil op water lopen.
Ps. Wil je meer weten over de reis van Denise? Volg haar via https://www.mercyships.nl/bemanning/denise-gorissen/.
Kommentarer