Ken je dat, dat je gefrustreerd bent op mede-gelovigen? 'Ze zouden toch beter moeten weten,''
Of
''Waarom blijven ze zo hangen in een bepaald niveau en groeien ze niet dichter naar Jezus toe?'' ''Waarom zijn ze zo gierig?'' Allemaal frustraties, die je ongetwijfeld kent. Natuurlijk mag je boos zijn, alleen blijf er niet in hangen. Of zoals Efeze 4:26 en 27 zegt: 'Word boos, maar zondig niet. Laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, en geef de duivel geen plaats.' Hier kun je het ook hebben over vergeving. Want vergeving is groei. Kijk maar naar het verhaal van Job. Wanneer zorgde God voor een omkeer in zijn leven (Job 42)? Maar laten we eerst erkenning geven voor de Heilige Frustraties die we kennen. Ik tenminste wel. Makkelijk hè, een stuk schrijven waar je vooral zelf wat aan hebt. Maar het moet wel genoemd worden: Frustratie en boosheid mag er zijn.
Ook richting medegelovigen, soms is iets gewoon niet oké. Ik kan mij bijvoorbeeld frustreren over het feit dat we (inclusief ikzelf) soms zo lang blijf hangen en niet het idee heb dat ik groei. Of dat het zo lang duurt voordat ik een geestelijk principe echt geleerd heb. Ook de schrijver van Hebreeën kent die frustratie. In Hebreeën 5 en 6 geeft de schrijver aan het liever over geestelijk volwassen voedsel te hebben. De auteur stelt zelfs voor om het onderwijs met betrekking tot Christus te laten rusten! Dat moet eens in jouw kerk gezegd worden. Handoplegging, de leer van dopen en opstanding, het eeuwig oordeel, bekering van dode werken, enzovoorts. Allemaal basis-zaken die je als christen ondertussen wel moet weten, toch? Maar hoeveel momenten kun jij je herinneren dat je actief deelmaakte van een discussie over 'leer van dopen', 'bekering' en 'de opstanding?' En als je dat afzet tegen Hebreeën 5:14: 'Maar voor de volwassenen is er het vaste voedsel, voor hen die hun zintuigen door het gebruik ervan geoefend hebben om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad.'
Ik geef toe, ik moet nog veel leren. Maar ik herken dit wel. Dus ik kies ervoor om uit die discussies te blijven en mijzelf te overkleden met de nieuwe mens en het leven met Jezus te leven. Laatst werd ik gewezen op Markus 9:14. Eén van de redenen dat de discipelen de jongen die vermoedelijk epilepsie had (En sowieso een geest die hem doof en stom maakte), was omdat ze ruzie aan het maken waren. Ze waren aan het 'redetwisten' met de schriftgeleerden. Dit is misschien iets anders dan de frustraties die jij hebt, maar onenigheid zorgt ervoor dat er minder tot geen kracht van God beschikbaar is.
Daar moet je voor waken want daarvoor ben je geroepen.
Maar hoe ga je nu met frustratie om?
Ik heb twee teksten voor je: Kolossenzen 3:10 (en lees vooral ook de context): 'en u met de nieuwe mens bekleed hebt, die vernieuwje frustratid wordt tot kennis, overeenkomstig het beeld van Hem die u geschapen heeft.'
Overkleed je dus met de nieuwe mens in Jezus Christus en reageer zoals Jezus zou reageren. Jouw identiteit ligt in Jezus Christus.
En laat je denken vernieuwen: Romeinen 12:2. 'Wordt niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaagelijk en volmaakte wil van God is.'
Zie je hier ook de link naar Hebreeën 5:14? Als je je denken vernieuwd, krijg je onderscheid tussen goed en kwaad en oefen je jezelf daarin om er goed mee om te gaan. Frustratie en andere emoties mogen er zeker zijn. Gelukkig maar. Alleen je laat dan de liefde en kracht van de Geest door je heen stromen, in plaats van dat je persoonlijke frustratie de boventoon laat voeren.
Verder praten met een christelijke coach? Plan hier je gratis adviesgesprek.
Comments